Sweetie Sranan

(Deze Column verschijnt in Rijkspersoneelsblad Binnen Bereik oktober 2007)

Gastcolumn vanuit Suriname

Werken bij de overheid is iets begerenswaardig, niet alleen in Nederland. Zo blokkeerden laatst leden van het junglecommando –u weet wel van die Binnenlandse Oorlog in Suriname twintig jaar geleden- de Surinaamse oostwestverbinding om af te dwingen dat in 1992 gemaakte vredesafspraken worden nagekomen. De krant bericht ; ‘De ex-JC’ers besloten pas over te gaan tot opheffing van de actie, nadat ze van de districtscommissaris van Marowijne vernomen hadden dat spoedig enkele van hen in overheidsdienst genomen zullen worden’.
Kijk, werken voor de overheid, daar moet je je soms even hard voor maken maar het resultaat telt, de baan van je leven of een baan voor het leven, ook hier in Suriname,
En toch zitten wij, twee rijksambtenaren nu zomaar een klein half jaar in Suriname. Dat kan dankzij het ouderschapsverlof dat ons van de jongste twee kinderen nog resteerde. Wat een feest, een half jaar de kinderen (11, 9, 4 en 2 jaar) iets van de wereld laten zien en zelf als vrijwilliger Surinaamse collega’s opzoeken en bijstaan. Natuurlijk wel met alle toestemming en medewerking van onze leidinggevenden van het NFI/Justitie en Rijkswaterstaat (dank!).
De Surinaamse overheid, zucht, wat kun je daarover vertellen in een paar woorden. Het zijn er veel hier, de ambtenaren. De helft van de beroepsbevolking werkt in publieke dienst. En in het jaar voor de verkiezingen komen er ook nog wel eens een paar extra bij. Heuse bureaucraten zitten ertussen, verhalen genoeg in omloop over kastjes en muren. Maar ons valt het echt mee. Erg veel betaald krijgen ambtenaren niet, rondkomen van een gewoon ambtelijk salaris is onmogelijk. Per gezin zijn doorgaans twee banen nodig en met een niet afbetaald huis of kinderen die doorleren blijft het dan sappelen en moet er nog een inkomstenbron bij; nachtportier, taxichauffeur of wat dan ook. Dat mag niet in diensttijd, formeel. Desgevraagd zei de minister dat ‘spoken’ (de prikklok om zeven uur gebruiken en wegwezen) verboden is. Nevenwerkzaamheden zijn echter wel toegestaan. En, zei de minister, ‘veldarbeiders die bijvoorbeeld de gestelde taak in vijf in plaats van acht uur kunnen afronden, mogen naar huis’. Kijk, dat is nog eens een moderne werkgever!
Al met al is het overheersende beeld positief. Ambtenaren zijn doorgaans gemotiveerde mensen met veelal zeer beperkte hulpmiddelen, die snakken naar professionalisering van hun vak, contacten en kennis om zo het land te dienen waar ze trots op zijn; sweetie Sranan - mooi Suriname.