Vanuit de lucht ziet het Surinaams regenwoud eruit als broccoli. Eenmaal geland (op een vliegveld - grasveld bij Kajana) zagen Liedeke en ik (Lydia) de prachtige natuur in het binnenland van Suriname. Metershoge bomen, een grote variëteit aan verschillende planten, mooie bloemen en soms vruchten. Met een korjaal varen door de jungle is een heel bijzondere ervaring.
Toen we aankwamen op Awarradam waande ik me in het paradijs. Deze eerste kennismaking met het binnenland van Suriname en de mensen die daar wonen heeft veel indruk gemaakt en me ook aan het denken gezet. Natuurlijk had ik al veel verhalen van Ton en anderen gehoord. Toch is het zo anders en indrukwekkender als je het zelf meemaakt.
De mensen daar, afstammelingen van de gevluchte slaven leven nog zoals ca. 100-200 jaar terug . Ze wonen in houten hutjes met veelal houten of rieten daken, leven van de opbrengst van kostgrondjes (ieder jaar gehakt door de man), van zelfgevangen vis en soms van geschoten wild. De (eerste) indruk die de vrouwen maken (want de mannen werken elders om geld te verdienen) is trots en redelijk gelukkig met het bestaan. Ze maken onderling veel plezier en werken hard. Deze sterke vrouwen hebben geen sportschool nodig om lenig en gezond te blijven!
Ik vraag mezelf wel af of ik zo zou kunnen leven. Zou ik iedere morgen kunnen opstaan en de vrolijke groet “ai waki no” willen horen of ben ik teveel verslaafd aan alle gemakken (wasmachines, supermarkten, etc.) en de intellectuele prikkels en uitdagingen?
Diverse leden van het gezelschap waarmee we in Awarradam waren zagen zeer veel overeenkomsten met Afrika. Zo zie je maar hier in Suriname waan je je de ene keer in het paradijs, dan weer in Indonesië en een andere keer in Afrika: Sweet, sweet Suriname!
Lydia
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten