De vakantie is voorbij

Geen verrassing de eerdere berichten nalezend dat we soms email krijgen dat ‘het wel een lange vakantie lijkt voor jullie’. Nu ja, dat was ook wel een beetje de bedoeling natuurlijk, anders waren we thuis gebleven. Maar nee, echt vakantie is het niet. Deels omdat we hier in een heel gewoon huis in een gewoon ritme zitten met poetsen en wassen en boodschappen doen. Deels omdat we proberen mensen en het land wat beter te leren kennen dan doorgaans in een vakantie lukt. Dat gaat deels wel, deels lastig doordat we geen werkrelaties hadden of behoren tot een vast sociale of kerkelijke kring. En voor zover het lukte is de match met Nederlanders wel eens makkelijker dan met Surinamers –uitzonderingen daar gelaten- , hoe geweldig ook de contacten met diverse mensen.
Inmiddels zitten we nog sterker in een ritme. Vijf dagen gaan de oudste kinderen naar school, zo’n vier ochtenden werkt Ton op een mooi klein koel kamertje de universiteit en soms ’s middags nog wat met wat stadscontacten. Jenske gaat vier ochtenden naar de peuterspeelzaal, Lydia ongeveer twee keer naar de politie.
Liedeke gedijt –wat we al verwachten- goed in de klas, moet wel hard werken (vooral veel), ook huiswerk, maar mag zondag al naar haar eerste verjaardagfeestje. Gelukkig aardt ook Timon goed. Werkjes heeft hij vaak al snel af, dan mag je immers lezen! Binnen een week heeft hij zijn hele schoolleesboek in alle tussendoor-kwartiertjes uit. Zo kennen we hem weer, ons leesbeest. De kinderen hebben een tas vol ‘wat oudere’ schoolboeken, die ondanks ons kaften sober te noemen. Eigenlijk lijken ze veel op de schoolboeken van ons, best oud dus maar wij hebben het er ook mee geleerd en een bijkomend voordeel is dat we hen goed kunnen helpen, dus wie maalt erom? Pleit men in Nederland in onderwijskring niet voor de herinvoering van ‘het ouderwets onderwijs’, met hard blokken en stampen enzo? Kom dan gewoon naar Suriname!
Tobias heeft het nog wel zwaar, zit in een mudvolle klas vol zwetende en soms schreeuwende kleuters. Hij is er vaak moe van maar knapt helemaal op als we later op de dag even gaan zwemmen. Hij gaat daarbij gestaag vooruit en zwemt zonder hulpmiddelen het bad over, zij het meer op zijn wil dan om techniek. Maar dat komt ook nog wel.
Jenske floreert, op haar eerste peuterspeelzaalochtenden. Ze gaat graag en komt ook juichend eruit.Ze slaapt wel bijna elke dag, het is ook voor haar erg vermoeiend in de warmte (plus 35). Ton gaat met een Nederlandse relatie en een Surinaamse consultant werken aan een vijfjarenplan voor het ministerie van Financiën, zijn oude liefde. Lezen, schrijven, gesprekken en workshops, allemaal leuk voor hem. Lydia heeft een goede klik met de vrouwelijke politiecommissaris en maakt met haar een strategienota over forensische zaken.
Maar goed, de wekker gaat sinds 1 oktober weer om zeven uur (we zijn doorgaans toch al eerder wakker dus een echt probleem is het niet), kwart voor acht allemaal de deur uit (met allemaal een tasje met brood en water), maar wel dagelijks samen lunchen en na de ergste hitte en het voltooide huiswerk of werkverslagje elke dag samen zwemmen. Dus helemaal vakante is het niet maar klagen, neen bepaald niet, het is goed hier, ook nu we alweer over de helft zijn.