Crazy frogs

Gaandeweg wennen wij aan Suriname, en Suriname aan ons, zo ook de kikkers. In het begin verschuilden ze zich beneden, in donkere, vochtige hoekjes en in douche en toilet (omder de bril). Daarna werdn ze vrijer en kropen ze gaandeweg door de watertoevoer omhoog het huis in. Ze slaagden er zelfs in zich door het gootsteentje in de aanrechtspoelbak te wurmen. Waarna wij ze weer enkele reis terugstuurden door het zelfde putje. WC-randkikkers werden meegespoeld, hetgeen overigens best lastig was. Meestal ontsnapten ze net voor de waterspoeling of voordat er chloor doorheenging. Soms vingen we ze eerst (de keukenkikkers dan) en leerden ze vliegen. Dat kunnen ze inmiddels want ze komen steeds weer terug.

Laatst trok ik mijn schoen aan en voelde een zacht en vochtig lichaampje bij mijn teen. Ons kikker. Niet zo spectaculair als de paardenkop in de Godfather maar toch… Toen ik diezelfde avond in de hangmat neerzeeg hetzelfde zachte gevoel op mijn onderrug. Een vers geplette kikker.

De enkele die we eerder in de badkamer hadden gezien –kan geen kwaad- en zelfs in de hoek van de slaapkamer –moet kunnen, we hebben een klamboe- was vannacht tussen matras en klamboe doorgewurmd en meldde zich met twee sprongetjes op mijn hoofd en kussen. Plop-plop. Snel licht aan, crazy frog gevangen en leren vliegen. Een uur later zat ie er weer, maar vangen hoefde niet want hij zat aan de buitenkant van de klamboe en keek ons heel lief aan. Hij had ons vast gemist, de schat.